ร้อยสามสิบสี่คน

ห้องบอลรูมพร่างพราวไปด้วยแสงไฟและเสียงหัวเราะ โคมระย้าแต่ละโคมโปรยปรายแสงสีทองราวสายฝนลงมาอาบไล้เหล่าผู้ดีที่แต่งกายระยิบระยับ เสียงดนตรีลอยละล่องอยู่ในอากาศ—เสียงไวโอลินนุ่มนวล เสียงเชลโล่ทุ้มต่ำดุจแพรไหมแทรกซอนอยู่ใต้บทสนทนา สุภาพสตรีทุกคนสวมชุดผ้าซาติน สุภาพบุรุษทุกคนอยู่ในชุดทักซิโด้ที่ขัดเกลาจน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ